فتوولتائیک یا فتوولتائی به مفهوم تولید مستقیم الکتریسیته از نور می باشد. نخستین پایه گذار و مبتکر این پدیده، «ادموند بکرل» فرانسوی است که در سال ۱۸۳۹ با چاپ یک مقاله، کشف آن را نوید داد.در ادامه راه وی، در سال ۱۸۷۷ دو پژوهشگر دیگر به نامهای «آدامز» و «دی»، تحقیقات او را پی گرفته و چند سال بعد یک مهندس آمریکایی به نام «فریتس»، یافته های جدیدی را به اندوخته های محققان قبلی افزود و سرانجام در سال ۱۹۴۸ و با ظهور نیمه هادیها و به خصوص ابداع ترانزیستور،
فصل نوینی در علم الکترونیک پا به عرصه وجود گذاشت. کمی بعدتر در اوایل سال ۱۹۵۳ یک تیم تحقیقاتی متشکل از سه اندیشمند به نامهای «پیرسون»، «چاپین» و «فولر»، داشته های محققان پیشین را تکمیل کرده و تولد نخستین سلولهای خورشیدی را به جامعه ی علمی و صنعتی جهان بشارت دادند. پنج سال پس از ساخت این سلولها، یعنی در سال ،۱۹۵۸ آنها بر روی یک ماهواره ی
فضایی آمریکا به نام «ونگارد۱» نصب شده و عملاً از برق تولیدیشان استفاده کردند. سلولهای فتوولتائی یا خورشیدی، کریستالهای ظریفی هستند که از لایه های بسیار نازکی از مواد نیمه هادی خاص ساخته شده اند. خوشبختانه مهمترین عنصری که در ساخت این سلولها به کار میرود دومین عنصر فراوان پوسته ی زمین، یعنی سیلیکون است. سلولهای اشاره شده، برای تولید برق، به تابش
نور خورشید نیاز دارند و به این لحاظ، کارآیی و بازدهی آنها در مناطقی از دنیا که با تابش های شدیدتر و طولانی مدت تری مواجهند، بیشتر است. لازم به ذکر است که انرژی رایگان و لایزال دریافتی از خورشید در کره زمین، بالغ بر ۱۰۰۰۰ برابر مصرف سوخت های هسته ای و فسیلی فعلی بوده و از این لحاظ هیچگونه کمبودی احساس نمیشود.
به سه دلیل عمده، بهره گیری از انرژی خورشید در تولید برق، در هزاره سوم، به صورت جدی تری در دستور کار بسیاری از کشورهای پیشرفته صنعتی قرار گرفته است. پیش از همه، این فناوری، فاقد هرگونه آلودگی بوده و هیچ پیامد زیست محیطی خاصی را به دنبال ندارد. دوم، سلولهای خورشیدی فاقد قطعات و ساز و کارهای مکانیکی اند و به این لحاظ، عملکرد آنها با حداقل فرسایش و استهلاک همراه بوده و نیازی به تعویض و سرویس های منظم و دوره ای ندارند و بالاخره، ذخایر سوختهای فسیلی
جهان به سرعت رو به اتمام است و براساس گزارش های مختلف، در یک قرن آینده و به تدریج به اتمام می رسند.
البته برق تولیدی یک سلول خورشیدی واحد، جزئی و مختصر بوده و در نگاه اول به نظر میرسد که توان مزبور، فاقد کارایی و تأثیر قابل ملاحظه است و نهایتاً از آن میتوان برای فعالسازی وسایل کم مصرفی همچون یک ماشین حساب بهره گرفت. هر چند که این فکر، تصور نادرستی بوده و با اتصال تعدادی از این سلولها به یکدیگر به راحتی میتوان به انرژی مورد نظر دست یافت و تنها محدودیت
پیشرو، بعد از بالا رفتن قیمت، سنگینی وزن و افزایش فضای مورد نیاز برای جا دادن آنها میباشد. با اصلاح فناوری ساخت و ابداع روش های جدیدتر و سیر صعودی میزان تولید و همه گیر شدن استفاده از پنل های خورشیدی در کارهای خانگی، تجاری و صنعتی، طبیعتاً قیمت آنها هم کاهش یافته و این روند نزولی دنبال خواهد شد.
